خامنه ای: "وقت وضو گرفتن برای نماز غروب است"
مهدی کروبی، نامزد شکست خورده اعلام شده انتخابات ریاست جمهوری در نامه‌ای به اکبر هاشمی رفسنجانی درخواست کرد که ادعاهای پیرامون تجاوز به زنان و مردان جوان زندانی که در پی اعلام نتایج انتخابات ریاست جمهوری دستگیر شده بودند، پیگیری شود. به گفته پسر آقای کروبی، هاشمی رفسنجانی این نامه را به رئیس قوه قضائیه فرستاده است اما رئیس مجلس اسلامی نیز در این باره اظهار نظر کرده است. محسن رضائی بروز چنین تجاوزها و تعرضاتی را رد نکرده و از عزای ملی سخن گفته است. دیگر منتقدان درون نظام نیز سخن از فاجعه گفته‌اند. اما انکار مسئولان اصلی جمهوری اسلامی دور از انتظار نبوده است.
علی لاریجانی رئیس مجلس اسلامی که با احمدی‌نژاد اختلاف دارد و گهگاه با اشاره به قانونگریزی‌های احمدی‌نژاد کوشش داشته است او را مهار کند، اکنون خود به شدت در معرض فشار از سوی هواداران احمدی‌نژاد است. آنان از جمله تهدید کرده‌اند که علیه علی لاریجانی و مدرک دکترای او افشاگری کنند. علی لاریجانی با اشاره به ادعاهای کروبی پیرامون تجاوز به زنان و مردان جوان زندانی، موضوع را کاملأ انکار کرده است و گفته است که بررسی‌های دقیق انجام شده از بازداشت شدگان در کهریزک و اوین نشان می دهد که هیچگونه موردی که مبنی بر آزار و تجاوز جنسی باشد مشاهده نشده است. لاریجانی حتی اضافه کرده است که بررسی‌های مجلس از یک ماه پیش به اینسو در جریان بوده است.
در شرایط کنونی که لاریجانی خود در معرض حملات هواداران احمدی‌نژاد است، چندان دور از انتظار نیست که او از سلامت انتخابات و عدم بروز تجاوز و تعرض در زندان‌های جمهوری اسلامی سخن براند، اما نکته شایان توجه آنست که به گفته لاریجانی این موضوع از یک ماه پیش به اینسو در مجلس مطرح بوده است، نکته‌ای که خود نشان دهنده ابعاد این تجاوزها و تعرض‌هاست و باعث دلمشغولی مجلس در ماه اخیر نیز بوده است.
جمهوری اسلامی از سی سال پیش تاکنون پیوسته مخالفان و حتی پارهای از موافقانِ منتقد خود را سرکوب کرده یا از گردونه خارح کرده است. در این کشمکش‌ها عمدتأ نظام جمهوری اسلامی رویاروی یک گروه سیاسی معین بوده است و توانسته است با کمترین دخالت توده‌های مردمی آن گروه‌های سیاسی را سرکوب کند. جمهوری اسلامی در بسیاری از این سرکوب‌ها از کاربرد هیچ روش شنیع و خشونت باری کوتاهی نکرده است و تجاوزهای جنسی به زندانیان در جمهوری اسلامی نیز شوربختنانه پدیده‌ای است که از آغاز دهه شصت در زندان‌های ولایت فقیه رخ داده است. فعالان گروه‌های چپ، سازمان مجاهدین و گروه‌های کرد به خوبی می‌دانند که زندانبانان جمهوری اسلامی در مواردی که از جمله به دلایل فرهنگی و مذهبی ابعاد آن ناروشن است به زنان و مردان زندانی تجاوز و تعرض کرده‌اند.
گستردگی اعتراضات اخیر اما ابعاد تازه ای به افشاگری‌ها پیرامون جنایات سازمان یافته در زندان‌های جمهوری اسلامی داده است. تفاوت اعتراضات اخیر با رویدادهای سال‌های پیشتر از آن، مشارکت گروه‌های گسترده مردمی است. حتی پارهای از گروه‌هائی که خود پیشتر از هواداران نظام جمهوری اسلامی بودند در این اعتراضات مشارکت داشته‌اند و از اینرو پیامدهای کاربست روش‌های شنیع و خشونت بار در زندان‌های جمهوری اسلامی اینبار در چارچوب روزنامه‌های گروه‌های مخالف نظام محدود نمانده است.
ماموران امنيتی، زندانبانان و بازجویان جمهوری اسلامی در مکتبی تربیت شده‌اند که دید به زندانی در آن، همانا دیدِ مولای مسلمانِ پیروز به برده، کنیز و اسیر کافر مغلوب از دارالحرب و دارالکفر است و از اینرو آنان به خود حق می‌دهند که حتی به زندانی تجاوز کنند. در بین ماموران امنيتی جمهوری اسلامی افرادی هستند که با استناد به فتوای این یا آن مجتهد اسرای خود را شکنجه می‌دهند یا در مواردی به آنان تجاوز می‌کنند اما در موارد فراوانی نیز مشاهده شده است که نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی برای سرکوب و تحقیر مخالفان خود از بزهکاران و فرومایگانی که امروز اراذل و اوباش نامیده می‌شوند و به طور سنتی در تکیه‌های عزاداری فعال بوده‌اند یا اساسأ فاقد باورهای دینی هستند استفاده کرده‌اند.
درباره جنایات و توحش طالبان افغانستان و القاعده زیاد خوانده‌ایم. افشای شکنجه‌های زندان ابوغریب باعث آسیب جدی به حیثیت آمریکا و دولت جورج بوش شد. شنیع‌ترین چیزی که در زندان ابوغریب رخ داد توهین جنسی بود، اما در افغانستان طالبان و یا در ابوغریب و گوانتانامو به زندانیان تجاوز نشد.
در کشوری که طرح کردن بسیاری از مسائل ساده جنسی تابو است نمی‌توان انتظار داشت که قربانیان تجاوزهای جنسی با افشای نام خود آشکارا از آنچه بر آنان رفته است سخن بگویند. انکار سران جمهوری اسلامی نیز نه از رنج قربانیان تجاوزهای جنسی می‌کاهد و نه چاره‌ای است برای بازیافت اعتماد برباد رفته ایرانیان و شهروندان کشورهای اسلامی به حکومت اسلامی ایران. اسلامیون حاکم بر ایران شکنجه را تعزیر نامیده‌اند و باور دارند که با تعزیر زندانی از عذاب اخروی آن زندانی می‌کاهند و بر اجر خود می‌افزایند. اکنون باید از آنان پرسید که نام شرعی تجاوز به زندانی چیست.
چهارشنبه ۲۱ مرداد ۱۳۸۸
