اردشیر امیر ارجمند مشاور ارشد میر حسین موسوی اخیرا از عبدالله گل رئیس جمهور ترکیه که در تهران به سر می‌برد، دعوت کرد تا در راهپیمای ۲۵ بهمن شرکت کند. این اقدام یک تحول مثبت و یک گام به پیش برای رهبران جنبش سبز است، اما پرسش آنست که آیا این دعوت آغازی است بر پایان انزوای بین‌المللی جنبش سبز؟ مبارزان آفریقای جنوبی در سازمان "آ. ان. سی" همانند دیگر مبارزان راه آزادی در دیگر کشورها پیوندهای گسترده‌ای با آزادیخواهان در سراسر جهان داشتند و از حمایت آنان برخوردار بودند. جنبش سبز همانند هر جنبش مردمی و دمکراتیک دیگری بایستی باب گفتگو با شخصیت‌های برجسته، حزب‌های دمکراتیک و دولت‌های دمکراتیک خارجی را باز کند.
چهره‌های برجسته جنبش سبز، به ویژه آنان که در خارج از ایران به سرمی‌‌برند باید با وضوح به موضع دوستانه ملت ایران در قبال دیگر ملت‌ها اشاره کنند. مبازره مردم ایران برای آزادی و دمکراسی مبارزه‌ای است برحق و در این مبارزه برحق می‌توان با طیب خاطر از کمک نیروهای دمکراتیک خارجی برخوردار شد. شخصیت‌های برجسته، حزب‌ها و سازمان‌های فراوانی در کشورهای دور و نزدیک وجود دارد که اکنون در کنار مبارزان ایرانی هستند یا دارای چنین توان بالقوه‌ای هستند. مبارزان راه آزادی و دمکراسی نمی‌توانند خود را از حمایت این نیروهای دمکراتیک بی نیاز بدانند. باید در نظر داشت که منافع برخی دولت‌های دمکراتیک نیز در مواردی با منافع مردم ایران همسوئی دارد و یک جنبش پویا نمی‌تواند خود را از کمک‌های خارجی بی نیاز بداند.
دولت‌ها و اندیشکده‌های کشورهای خارجی به درستی به ضعف و ماهیت ضد دمکراتیک دولت جمهوری اسلامی واقف هستند. همه می‌دانند که این رژیم لرزان است و امکان فروپاشی رژیم زیاد است. ایران کشور مهمی در منطقه خاورمیانه بوده و خواهد بود. هیچ کشوری نمی‌تواند مناسبات سیاسی و اقتصادی آینده خود با یک ایران آزاد و دمکراتیک را فدای مناسبات کنونی خود با دولت جمهوری اسلامی کند. این موضوع حتی شامل نزدیکترین دوستان و متحدان کنونی جمهوری اسلامی مانند سوریه و ترکیه نیز هست. جنبش سبز نمی‌تواند از چنین امکان عظیمی چشم پوشی کند. بهره برداری ماهرانه از چنین امکانی می‌تواند یک عامل کمکی در مبارزات آزادیخواهانه مردم ایران باشد.
