نرگس محمدی، فعال حقوق بشر جایزه سال ۲۰۱۱ پر آنگر را دریافت می‌کند.
"خانه تاریخ زنده" Forum för levande historia در استکهلم پایتخت سوئد در باره انتخاب خود چنین می‌نویسد:
"جایزه سال ۲۰۱۱ پَـر آنگِـر به نرگس محمدی اعطا می‌شود، به خاطر آنکه وی با وجود نقض فاحش و پیاپی آزادی و امنیت فردی‌اش، شجاعانه، پیگیرانه و به طور علنی در راه حقوق بشر و آزادی زنان در ایران مبارزه کرده است."
نرگس محمدی ماه گذشته دستگیر و متهم به تبلیغات علیه دولت شد. وی سپس به ۱۱ سال زندان محکوم شد و اکنون در بازداشت خانگی در بیرون از تهران نگهداری می‌شود. نرگس محمدی بهای سنگینی برای مبارزه در راه حقوق بشر پرداخته است. وی بارها به زندان افتاده، در معرض آزار و اذیت‌های پی در پی بوده و اکنون در بازداشت خانگی است و دچار ممنوعیت سفر نیز شده است. اسکیل فرانک Eskil Franck رئیس هیئت ژوری، نرگس محمدی را سرمشقی برای کنشگران حقوق بشر در سراسر جهان و برنده شایسته‌ای برای دریافت جایزه پر آنگر می‌داند.
نرگس محمدی متولد ۱۳۵۱ در ایران است. وی دانش‌آموخته رشته فیزیک است و به عنوان مهندس در تهران کار کرده است. در سال ۱۳۸۹ رژیم به علت انتقادات آشکار وی از دولت جمهوری اسلامی، وی از کارش اخراج شد. وی همسر روزنامه نگار نامدار و کنشگر حقوق بشر تقی رحمانی است. تقی رحمانی نیز اکنون در بند است. این زوج دارای دو فرزند خردسال است.
به احتمال زیاد رژیم جمهوری اسلامی به نرگس محمدی اجازه نخواهد داد از ایران خارج شود و در تاریخ ۱۴ نوامبر جایزه خود را در استکهلم دریافت کند. گذرنامه نرگس محمدی از او گرفته شده است و وی ممنوع الخروج شده است و افزون بر این پس از مجازات زندان اخیر وی دچار ضعف شدید جسمی شده و سفر کردن برای وی دشوار است. شیرین عبادی فعال حقوق بشر و برنده جایزه صلح نوبل سال ۲۰۰۳ که دوست و همرزم نرگس محمدی است در استکهلم حضور خواهد یافت و به نیابت از سوی نرگس محمدی این جایزه را دریافت خواهد کرد.
اداره دولتی خانه تاریخ زنده Forum för levande historia
خانه تاریخ زنده یک اداره غیر معمول و یک نهاد دانش و فرهنگ است. نمونه مشابه این اداره در هیچ کشور دیگری وجود ندارد. وظیفه این اداره گسترش دانش و تعهد اجتماعی است. خانه تاریخ زنده مأموریت دارد پیرامون مسائل مربوط به رواداری، مردمسالاری و حقوق بشر فعالیت کند. آنان می‌خواهند با روشن کردن گوشه‌های تاریک تاریخ بشریت بر آینده اثر نهند.
هدف خانه تاریخ زنده تقویت اراده انسان‌ها و کوشش در راستای تحقق ارزش یکسان برای همه انسان‌هاست. این اداره در تشریح هدف‌های خود می‌نویسد: "ما به جوانان انگیزه می‌دهیم تا آنان با درک پیرامون خود، نقطه نظرات خودشان را داشته باشند. این کار نیازمند سرآغازهای گوناگون، برخورد از زاویه‌های گوناگون و آواهای گوناگون است. ما دانش جدید در عرصه‌های مهم فراهم می‌آوریم و این دانش را به شیوه‌های گوناگون مانند سمینارها، نوشتارها، گفت و شنودها و نمایشگاه‌ها به دیگران منتقل می‌کنیم. ما افزون بر این از طریق رسانه‌های اجتماعی مانند اینترنت، فیسبوک و تویتر نیز کار می‌کنیم. به طور فشرده می‌توان گفت که خانه تاریخ زنده با استفاده از تاریخ به عنوان مبدأ حرکت خود، آندسته از روندهای معاصر که می‌توانند موجب بروز نارواداری، تجاوز و تعرض شوند را مورد پژوهش قرار می‌دهد. این اداره همچنین توجه خود را معطوف می‌دارد به ادراک احساسی نسبت به آنچه که تجاوز و تعرض می‌تواند در بر داشته باشد. خانه تاریخ زنده برای دستیابی به این منظور از قالب‌ها و روش‌های تجربی بهره می‌گیرد. خانه تاریخ زنده این فعالیت‌ها را در سراسر سوئد و با همکاری دست اندرکاران محلی، منطقه‌ای و کشوری انجام می‌دهد. ما در عرصه بین المللی نیز فعال هستیم. "
پر آنگر Per Anger کیست؟
پر یوهان والنتین آنگر در تاریخ ۷ دسامبر ۱۹۱۳ در سوئد به دنیا آمد. پس از پایان تحصیلات در رشته حقوق در سال ۱۹۳۹ از وی برای خدمت در دفتر نمایندگی سوئد در برلین دعوت شد.
پر آنگر در ژانویه ۱۹۴۰ به آلمان که در آن زمان در جنگ بود وارد شد. دفتر نمایندگی سوئد از طریق تماس با شاهدان عینی پی برد که آلمان به زودی دانمارک و نروژ را اشغال خواهد کرد. چنین حمله اشغالگرانه که احتمالاً سوئد را نیز در بر می‌گرفت. پر آنگر مأموریت یافت پیغام هشدار دهنده رمزگذاری شده‌ای را به سوئد بفرستد. این هشدارها تنها به تدابیر بسیجگرانه محدودی در سوئد منجر شد. در تاریخ ۱۲ ژوئن ۱۹۴۲ پر آنگر به سمت دبیر دفتر نمایندگی سوئد در سفارت سوئد در بوداپست منصوب شد. هنگامی که آلمان در بهار ۱۹۴۴ مجارستان را اشغال کرد، وی شاهد تغییرات غم انگیز گذار از صلح و رفاه نسبی به ستم آشکار بود.
پر آنگر فعالیت‌های سوئدی را با هدف نجات شمار هر چه بیشتری از خطر پیگرد و اعدام آغاز کرد. وی کار خود را با توزیع گذرنامه‌های موقت سوئدی آغاز کرد. این گذرنامه‌ها که بدون مدرک شناسائی معتبر و رسمی صادر شده بودند، سندهائی بودند که در تماس با ادارات دولتی به کار می‌رفتند و به کمک آنها شمار بسیاری از افراد نجات یافتند. این اقدامات در وضعیت هر چه خطرناکتر آن زمان پیش می‌رفت تا آنکه ارتش روس کشور را اشغال کرد. پر آنگر در ۲۵ اوت ۲۰۰۲ در سن ۸۸ سالگی در استکهلم درگذشت.
"خانه تاریخ زنده" Forum för levande historia در استکهلم پایتخت سوئد در باره انتخاب خود چنین می‌نویسد:
"جایزه سال ۲۰۱۱ پَـر آنگِـر به نرگس محمدی اعطا می‌شود، به خاطر آنکه وی با وجود نقض فاحش و پیاپی آزادی و امنیت فردی‌اش، شجاعانه، پیگیرانه و به طور علنی در راه حقوق بشر و آزادی زنان در ایران مبارزه کرده است."
نرگس محمدی ماه گذشته دستگیر و متهم به تبلیغات علیه دولت شد. وی سپس به ۱۱ سال زندان محکوم شد و اکنون در بازداشت خانگی در بیرون از تهران نگهداری می‌شود. نرگس محمدی بهای سنگینی برای مبارزه در راه حقوق بشر پرداخته است. وی بارها به زندان افتاده، در معرض آزار و اذیت‌های پی در پی بوده و اکنون در بازداشت خانگی است و دچار ممنوعیت سفر نیز شده است. اسکیل فرانک Eskil Franck رئیس هیئت ژوری، نرگس محمدی را سرمشقی برای کنشگران حقوق بشر در سراسر جهان و برنده شایسته‌ای برای دریافت جایزه پر آنگر می‌داند.
نرگس محمدی متولد ۱۳۵۱ در ایران است. وی دانش‌آموخته رشته فیزیک است و به عنوان مهندس در تهران کار کرده است. در سال ۱۳۸۹ رژیم به علت انتقادات آشکار وی از دولت جمهوری اسلامی، وی از کارش اخراج شد. وی همسر روزنامه نگار نامدار و کنشگر حقوق بشر تقی رحمانی است. تقی رحمانی نیز اکنون در بند است. این زوج دارای دو فرزند خردسال است.
به احتمال زیاد رژیم جمهوری اسلامی به نرگس محمدی اجازه نخواهد داد از ایران خارج شود و در تاریخ ۱۴ نوامبر جایزه خود را در استکهلم دریافت کند. گذرنامه نرگس محمدی از او گرفته شده است و وی ممنوع الخروج شده است و افزون بر این پس از مجازات زندان اخیر وی دچار ضعف شدید جسمی شده و سفر کردن برای وی دشوار است. شیرین عبادی فعال حقوق بشر و برنده جایزه صلح نوبل سال ۲۰۰۳ که دوست و همرزم نرگس محمدی است در استکهلم حضور خواهد یافت و به نیابت از سوی نرگس محمدی این جایزه را دریافت خواهد کرد.
اداره دولتی خانه تاریخ زنده Forum för levande historia
خانه تاریخ زنده یک اداره غیر معمول و یک نهاد دانش و فرهنگ است. نمونه مشابه این اداره در هیچ کشور دیگری وجود ندارد. وظیفه این اداره گسترش دانش و تعهد اجتماعی است. خانه تاریخ زنده مأموریت دارد پیرامون مسائل مربوط به رواداری، مردمسالاری و حقوق بشر فعالیت کند. آنان می‌خواهند با روشن کردن گوشه‌های تاریک تاریخ بشریت بر آینده اثر نهند.
هدف خانه تاریخ زنده تقویت اراده انسان‌ها و کوشش در راستای تحقق ارزش یکسان برای همه انسان‌هاست. این اداره در تشریح هدف‌های خود می‌نویسد: "ما به جوانان انگیزه می‌دهیم تا آنان با درک پیرامون خود، نقطه نظرات خودشان را داشته باشند. این کار نیازمند سرآغازهای گوناگون، برخورد از زاویه‌های گوناگون و آواهای گوناگون است. ما دانش جدید در عرصه‌های مهم فراهم می‌آوریم و این دانش را به شیوه‌های گوناگون مانند سمینارها، نوشتارها، گفت و شنودها و نمایشگاه‌ها به دیگران منتقل می‌کنیم. ما افزون بر این از طریق رسانه‌های اجتماعی مانند اینترنت، فیسبوک و تویتر نیز کار می‌کنیم. به طور فشرده می‌توان گفت که خانه تاریخ زنده با استفاده از تاریخ به عنوان مبدأ حرکت خود، آندسته از روندهای معاصر که می‌توانند موجب بروز نارواداری، تجاوز و تعرض شوند را مورد پژوهش قرار می‌دهد. این اداره همچنین توجه خود را معطوف می‌دارد به ادراک احساسی نسبت به آنچه که تجاوز و تعرض می‌تواند در بر داشته باشد. خانه تاریخ زنده برای دستیابی به این منظور از قالب‌ها و روش‌های تجربی بهره می‌گیرد. خانه تاریخ زنده این فعالیت‌ها را در سراسر سوئد و با همکاری دست اندرکاران محلی، منطقه‌ای و کشوری انجام می‌دهد. ما در عرصه بین المللی نیز فعال هستیم. "
پر آنگر Per Anger کیست؟
پر یوهان والنتین آنگر در تاریخ ۷ دسامبر ۱۹۱۳ در سوئد به دنیا آمد. پس از پایان تحصیلات در رشته حقوق در سال ۱۹۳۹ از وی برای خدمت در دفتر نمایندگی سوئد در برلین دعوت شد.
پر آنگر در ژانویه ۱۹۴۰ به آلمان که در آن زمان در جنگ بود وارد شد. دفتر نمایندگی سوئد از طریق تماس با شاهدان عینی پی برد که آلمان به زودی دانمارک و نروژ را اشغال خواهد کرد. چنین حمله اشغالگرانه که احتمالاً سوئد را نیز در بر می‌گرفت. پر آنگر مأموریت یافت پیغام هشدار دهنده رمزگذاری شده‌ای را به سوئد بفرستد. این هشدارها تنها به تدابیر بسیجگرانه محدودی در سوئد منجر شد. در تاریخ ۱۲ ژوئن ۱۹۴۲ پر آنگر به سمت دبیر دفتر نمایندگی سوئد در سفارت سوئد در بوداپست منصوب شد. هنگامی که آلمان در بهار ۱۹۴۴ مجارستان را اشغال کرد، وی شاهد تغییرات غم انگیز گذار از صلح و رفاه نسبی به ستم آشکار بود.
پر آنگر فعالیت‌های سوئدی را با هدف نجات شمار هر چه بیشتری از خطر پیگرد و اعدام آغاز کرد. وی کار خود را با توزیع گذرنامه‌های موقت سوئدی آغاز کرد. این گذرنامه‌ها که بدون مدرک شناسائی معتبر و رسمی صادر شده بودند، سندهائی بودند که در تماس با ادارات دولتی به کار می‌رفتند و به کمک آنها شمار بسیاری از افراد نجات یافتند. این اقدامات در وضعیت هر چه خطرناکتر آن زمان پیش می‌رفت تا آنکه ارتش روس کشور را اشغال کرد. پر آنگر در ۲۵ اوت ۲۰۰۲ در سن ۸۸ سالگی در استکهلم درگذشت.
نرگس محمدی، برنده جایزه سال ۲۰۱۱ پر آنگر
