یک سال پس از بروز سونامی ژاپن همچنان تصور ابعاد رنج انسان‌ها و ویرانی‌های ناشی از زلزله، سونامی و نابودی سه نیروگاه اتمی و پیامدهای درازمدت این فاجعه دشوار است. افزون بر اقدامات گسترده دولت و اداره‌های محلی و منطقه‌ای در ژاپن، گروه‌های داوطلب مردمی نیز به طور منظم از شهرهای دور و نزدیک ژاپن به شهرهای سونامی زده و زلزله زده می‌آیند و در کار پاکسازی ویرانه‌ها، گردآوری و تفکیک چوب، فلزات، مواد پلاستیکی و غیره همکاری می‌کنند.
بیش از ۳۰۰ ۰۰۰ نفر از شهرها و روستاهای آسیب دیده به مناطق دیگر کوچانده شده‌اند و آینده بسیاری از آنان همچنان مبهم است. با وجود تلاش‌های گسترده، پاکسازی آلودگی‌های تشعشعات اتمی چندین سال طول خواهد کشید و اداره‌های دولتی وعده می‌دهند که همه مردم پس از پاکسازی و بازسازی شهرها و روستاها به مناطق مسکونی خود باز خواهند گشت اما بدگمانی به دولت مرکزی و صنایع اتمی در بین مردم رو به افزایش است. یکی از ده‌ها پرسش مردم آنست که آیا واقعاً می‌توان به مناطقی بازگشت که آلوده به تشعشعات اتمی شده‌اند. آیا می‌توان بدون خطر دچار شدن به سرطان و دیگر بیماری‌ها در چنین مناطقی زندگی کرد؟ آیا می‌توان فعالیت صنعتی، کشاورزی و دامداری را دوباره در این مناطق از سر گرفت و آیا کودکان دوباره خواهند توانست در این مناطق به کودکستان و دبستان بروند؟
